جای عذرخواهی

احساس خوبی ندارم این روزها.همه رو از دست خودم ناراحت میکنم.انگار تو این دنیا نیستم.انگار همش بین دنیای خودم و یه دنیای مجازی در حرکتم.وقتی میرم اونجا نمیدونم کیم.انگار توی یه فضای بینهایت غوطه ور میشم.برای ساعتها. و وقتی میام اینجا می بینم تموم آدمای اطرافم از سهل انگاریهام دلخورن...بدترینش دلخور کردن یکی از دوستامه...انگار نفهمیدم دارم چی کار میکنم....چرا اینجور واکنش نشون دادم...امروز هم هیچ زبانی برای عذرخواهی نداشتم...اصلا مگه میشه زخمی رو که با کارامون به قلب کسی میذاریم رو با حرف درمان کنیم؟اصلا انگار مات بودم دیروز و نمی فهمیدم چی کار دارم میکنم. تنها کاری که یادمه انجام دادم این بود که رفتم یه سر تو فیس بوک و یکی از دوستای ادد لیستم بود و با هم حرف زدیم و از دوران دبیرستانمون گفتیم. شاید موقعی که با اون حرف میزدم حالم خوب بود.چون تو کوچه های خاطراتم راه میرفتم.اما به محض اینکه رفتیم انگار افتادم توی یه گودال عمیق که نهایتی نداره... میدونم امشب هم از ناراحتی خوابم نمی بره...مثل همیشه...اما مگه کاری میشه کرد؟

دنیای عجیبی دارم این روزا.نمیدونم چه م شده.انگار همه سایه ان اطرافم.با هیچکس نمی تونم حرف بزنم.دلم گرفته.حس میکنم وسط یه دشت بزرگ به وسعت تنهاییم گرفتار شدم..........