روزگار غریبی است نازنین...
دهانت را می بویند
مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می بویند
روزگار غریبی است نازنین
و عشق را
کنار تیرک راه بند
تازیانه می زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
در این بن بست کج و پیچ و سرما
آتش را
به سوخت بار سرود و شعر
فروزان می دارند
به اندیشیدن خطر مکن
روزگار غریبی است نازنین
آن که بر در می کوبد شبا هنگام
به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
آنک قصابان اند
بر گذرگاه ها مستقر
با کنده و ساتوری خون آلود
روزگار غریبی است نازنین
و تبسم را بر لبها جراحی می کنند
و ترانه را بر دهان
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
کباب قناری
بر آتش سوسن و یاس
روزگار غریبی است نازنین
ابلیس پیروز مست
سور عزای ما را بر سفره نشسته است
خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد
احمد شاملو
۳۱ تیر ۱۳۵۸
روزگار غریبی است نازنین...
دهانت را می بویند
مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می بویند
روزگار غریبی است نازنین
و عشق را
کنار تیرک راه بند
تازیانه می زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
در این بن بست کج و پیچ و سرما
آتش را
به سوخت بار سرود و شعر
فروزان می دارند
به اندیشیدن خطر مکن
روزگار غریبی است نازنین
آن که بر در می کوبد شبا هنگام
به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
آنک قصابان اند
بر گذرگاه ها مستقر
با کنده و ساتوری خون آلود
روزگار غریبی است نازنین
و تبسم را بر لبها جراحی می کنند
و ترانه را بر دهان
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
کباب قناری
بر آتش سوسن و یاس
روزگار غریبی است نازنین
ابلیس پیروز مست
سور عزای ما را بر سفره نشسته است
خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد
احمد شاملو
۳۱ تیر ۱۳۵۸
سیمین بهبهانی:
کودک روانه از پی بود
نق نق کنان که:من پسته.
«پول از کجا بیاورم من؟»
زن ناله کرد آهسته
کودک دوید در دکّان
پایی فشرد و عری زد
گوشش گرفت دکان دار
«کو صاحبت زبان بسته!»
مادر کشید دستش را:
«دیدی که آبرومان رفت؟»
کودک سری تکان می داد
دانسته یا ندانسته
یک سیر پسته صد تومان!
نوشابه،بستنی...سرسام!
اندیشه کرد زن با خود
از رنج زندگی خسته:
دیروز گردوی تازه دیده ست
و چشم پوشیده ست
هر روز چشم پوشی هایش
با روز پیش پیوسته
کودک روانه از پی بود
زن سوی او نگاه افکند
با دیده ای که خشمش را
باران اشک ها شسته.
ناگاه جیب کودک را
پر دید ــ«وای!دزدیدی؟
کودک چو پسته می خندید،
با یک دهان پر از پسته.
از همه ممنون...
سلام به همگی... من واسه یه هفته رفته بودم مسافرت... امروز برگشتم... معلوم نیست که دوباره کی آپ کنم... دیگه ما هم به جمع کنکوریا پیوستیم
...
ممنون از دوست خوبم، آقا هومن، که بازم با نظراتش ما رو شرمنده کرد... آیدا خانوم هم راجع به شاعر شعر پست قبلیم سؤال کرده بود...شرمنده یادم رفت اسم شاعرش رو آخرش بنویسم... این شعر مال خانوم سیمین بهبهانی هستش... یکی از شاعرهای توانا که خب البته اول به دلیل اینکه خانوم هستن و بعد به دلیل اینکه شعراشون مستقیماً روی حقایق تلخ جامعه دست می‌ذاره، کتابهاشون حق نشر ندارن... یعنی شعراشون غیرمجازن
...
و اما مهمترین دلیل آپ کردن من:
می‌خواستم از دوست خوبم، رضا (پسر مست باران)، که برای اولین بار تو وبلاگ من نظر داده بود، از صمیم قلب تشکر کنم و بگم خیلی خوشحالم کردی 
... باز هم از این کارا بکن
...
توی آپ بعدی هم یکی از اشعار خانوم سیمین بهبهانی رو میذارم که حال کنیم...