رفتم ، که گم شوم چو یکی قطره اشک گرم
در لابلای دامن شبرنگ زندگی
رفتم ،
که در سیاهی یک گور بی نشان
فارغ شوم زکشمکش و جنگ زندگی
رفتم ،مرا ببخش ومگو او وفا نداشت
راهی بجز گریز برایم نمانده بود
این عشق
آتشین پر از درد بی امید
در وادی گناه وجنونم کشانده بود
فروغ فرخزاد