سلام

امروز حسابی رفته بودم تو فکر...توجه کردین که ماها چقدر نسبت به چیزایی که داریم و خیلیا ندارن بی‌توجهیم؟ ساده‌ترین نمونه‌ش مادرامون...آره...مادرامون....

چند وقت پیش یکی تو چت بهم گفت تا حالا شده بدون دلیل مادرتو ببوسی؟ گفتم معلومه که نه... گفت چرا؟ گفتم آخه بی‌‌‌دلیل که نمی‌شه کسیو بوسید...گفت مادرو میشه...گفتم آخه باید یه مناسبتی پیش بیاد که ...گفت مناسبت؟ مناسبت بزرگتر از یه تشکر کوچیک؟ یه تشکر واسه‌ی هر روز مرده و زنده شدن یه آدم؟واسه‌ی یه عمر،یه جوونی که پای ما هدر شده؟ گفتم: ولی...گفت: هیچی نگو...فقط یه قولی بده...گفتم چی؟ گفت امروز صبح تا مامانتو دیدی ببوسیش...گفتم سعی می‌کنم اما قول نمیدم...

راستشو بخواین اون روز این کارو نکردم...

دیروز صبح داشتم به مامان و بابام فکر می‌کردن...چقدر خوبن...چقدر دوست‌داشتنی ...چقدر ماه...رفتم تو آشپزخونه...مامان از خواب بیدار شده بود و داشت چایی دم میکرد...یه کم وایسادم نگاهش کردم و گفتم مامان یه بوس بده...مامان هم مات شد به من...من هم گونه‌ش رو بوسیدم... یه لبخندی زد و گفت آخ جون...امروز رو تو خاطراتم بنویسم که تو بی‌دلیل منو بوس کردی...یه جورایی بهم برخورد...اینکه اینقدر مامانم خوشحال بشه بهم برخورد...از خودم خجالت کشیدم...راستی...شما چی؟ شما تا حالا بی‌دلیل مادرتونو بوسیدید؟ اگه آره که خوش به حالتون...اگه هم نه...امتحان کنین...مطمئن باشید ضرر نمی‌کنین...حس خیلی خوبی داره...

تا بعد